Weert 1924 – 2011

Als kind van een onderwijzer en een modiste, die pothoedjes maakte voor de boerenvrouwen in de omgeving van Weert, groeide Jan op in een gezin waar veel verteld, gezongen en gelachen werd. Na de lagere school en een paar jaar klein seminarie kwam hij op de MULO, waar hij tot zijn geluk tekenlessen kon volgen. Al gauw ging hij bij de leraar thuis privé-tekenlessen volgen. Daar leerde hij vooral te zien en zijn waarnemingen om te zetten in een plat vlak. Ook maakte hij kennis met de kunstgeschiedenis. In 1942 werd hij leerling van de kweekschool in Roermond. Deels door de oorlog stelde de culturele vorming daar niet veel voor. Wel was in Roermond een Instituut voor Beeldende Kunsten opgericht, waar hij in aanraking kwam met zeer enthousiaste kunstenaars en er ging een wereld voor hem open.

Samen met zijn vriend Gard van Wegberg fietste hij naar Frankrijk, België en Denemarken om te tekenen. De schilderlessen op de Cuijpers Zolders, zoals het instituut ook wel genoemd werd, waren een feest. Grote stillevens met fruit, fazanten, eenden enzovoorts. Naaktmodellen, flinke formaten doek om op te schilderen en geen gepriegel. “Gooi de kleine penseeltjes maar weg!”. Jan was inmiddels onderwijzer geworden en studeerde van 1954 tot 1958 verder aan de Jan van Eijckacademie in Maastricht. Daarna gaf hij zelf les op de vrije afdeling van de Academie voor Industriële Vormgeving in Eindhoven. In 1984 richtte hij Kunstcentrum Weert op en hij was oprichter en kartrekker van de jaarlijkse Koldergallereej in Weert.

In een tekst over zijn eigen ontwikkeling als kunstenaar noemt hij als resultaat van zoveel jaren schilderen zijn ‘wijsheden’ of ‘waarheden’:

Uitgangspunt in de kunst is de liefde. Liefde voor de mens, het dier, de dingen. Liefde ook voor de materie, waarmee gewerkt wordt.
De natuur dient als voorbeeld voor de kunstenaar, maar kan tevens een rem zijn.
Elk schilderij is een gevecht van de kunstenaar met zichzelf. Hij moet de moed hebben goede zaken op te offeren voor betere.
Het verhaal eromheen, hoe geweldig ook, kan een schilderij niet goed maken.
Blauw is de kleur van de hemel, maar ook gewoon blauw.
In 2005 werd zijn vrouw en favoriete model Jekkie opgenomen in Verpleeghuis Sint Martinus te Weert. Tot haar overlijden in 2009 bezocht Jan haar dagelijks, ook al herkende ze hem de laatste twee jaar niet meer. Zo kwam hij intensief in aanraking met deze bijzondere wereld. Als schilder verwerkte hij de opgedane ervaringen in zijn kunstwerken.