Ontzamelen in Nederland
Van de zestig miljoen objecten in de Nederlandse museumdepots wordt niet meer dan een kwart gebruikt in tentoonstellingen of voor onderzoek of educatie. Dat is niet alleen zonde van de overige objecten en kunstwerken, maar vooral van het geld wanneer je kijkt naar de kosten voor huur, klimaatbeheersing, personeel en verzekering.
De collecties die via Onterfd Goed een nieuwe bestemming vinden komen hoogst zelden van musea die worden gesloten. Ze zijn vooral afkomstig van erfgoedbeheerders die hun collectie willen verbeteren en willen besparen op beheerskosten.
De maatschappelijke taak van musea was eeuwenlang: verzamelen. Nu de focus van objecten verzamelen meer verschuift naar een verhaal vertellen, wordt er met een ander oog naar collecties gekeken. Eindeloos verzamelen en op de plank zetten is niet meer van deze tijd. Daarom worden objecten opnieuw gewaardeerd; steeds vaker door de conservatoren samen met groepen uit het publiek. Over objecten met relevante historische waarde bestaat geen enkele twijfel. Maar zwaar beschadigde objecten, of objecten waarvan een veelvoud in de collectie aanwezig is worden kritisch bekeken: bewaren of afstoten?
Voor elk object dat op de nominatie staat om te worden afgestoten volgt een intensief traject. Herkomst en historische betekenis moeten worden beschreven en dan volgt een ‘incubatietijd’ van twee maanden waarin het object zichtbaar is op de database die toegankelijk is voor alle musea en erfgoeddeskundigen. Pas wanneer het object binnen die periode niet word opgenomen door een ander museum of wordt aangemerkt als belangrijk Nederlands erfgoed, mag het worden ontzameld.
